عسل به عنوان یک غذای عملگرا شناخته می شود و دارای سودمندی هایی است که در قندهای تصفیه شده وجود ندارد. کارخانه جات مواد غذایی تمایلی به کاربرد عسل مایع در فرآورده ها ندارند که علت آن چسبندگی زیاد، دشواری توزین و نیاز به گرمایش آن پس از کریستالیزاسیون است. لذاتولیدکنندگان به منظور تسهیل کاربری عسل، به خشک کردن آن روی آورده اند. از طرف دیگر ماندگاری عسل نیز با خشک کردن افزایش می یابد، چرا که عسل به شدت رطوبت پذیر است. در این مقاله روش های مختلف خشک کردن عسل مورد بررسی قرار می گیرد.روش های موردبررسی شامل خشک کردن پاششی، انجمادی و تحت خلاء می باشند. روش خشک کردن پاششی بهترین روش شناخته می شود. علاوه بر این خشک کردن عسل بدون افزودنی هایینظیر صمغ عربی، مالتودکسترین و دکسترین، به دلیل ویسکوزیته بالای آن غیرممکن است و ضمناً این ترکیبات باعث افزایش بهره وری تولید نیز می گردند.این مقالهمروری بر روش های خشک کردن عسل و مزایا و معایب آن ها خواهد داشت.
)