آنتی اکسیدان‌ها که از فعالترین ترکیبات بیواکتیو در عسل می‌باشند، در حفاظت از موجودات زنده در برابر آسیب اکسیداتیو نقش مهمی دارند و از بروز انواع بیماری‌های مزمن مانند سرطان، بیماری قلب و عروق و دیابت جلوگیری می‌کنند. عسل دارای انواع آنتی اکسیدان‌های آنزیمی و غیر آنزیمی شامل گلوکز اکسیداز، کاتالاز، ال-اسکوربیک اسید، فلاونوئیدها، اسیدهای فنولیک، کاروتونوئیدها و اسیدهای الی، آمینواسیدها و پروتئین‌ها می‌باشد. فعالیت آنتی اکسیدانی عسل، عمدتا به سبب وجود ترکیبات ارزشمند فنولی و فلاونوئیدی موجود در آن است که با مکانیسم‌های مختلفی، رادیکال‌های آزاد تولید شده در واکنش‌های اکسایشی بدن را مهار می‌کند. میزان این ترکیبات، تحت تاثیر عوامل مختلفی از جمله منشا گیاهی، فصل و عوامل محیطی می-باشد. در این میان، منشا گیاهی عسل، بیشترین تاثیر را بر فعالیت آنتی اکسیدانی آن دارد. استفاده از عسل برای درمان بیماری‌ها از دیرباز جایگاه ویژه‌ای در علم پزشکی داشته است. لذا، در این مقاله ضمن مطالعه خصوصیات آنتی اکسیدانی عسل، به خصوصیات درمانی و سلامتی بخش آن می‌پردازیم.
)