زنبورها از جمله گونه‌های انفرادی، اجتماعی، وحشی و اهلی مسئول گرده افشانی نزدیک به سه چهارم گونه‌های گیاهی گلدار تولیدکننده محصولات غذایی هستند. اهمیت اکولوژیکی آن‌ها همراه با افزایش تلفات سالانه و کاهش جمعیت گونه‌های وحشی، توجه و تمرکز بر روی عوامل تاثیرگذار بر سلامت زنبورعسل از جمله پاتوژنهای ویروسی را بیشتر کرده است. رویکردهای ژنومیک به طور قابل‌توجهی درک گوناگونی از ویروسها، پیچیدگی مسیرهای انتقال آن‌ها - از جمله انتقال داخل ژنی و استراتژی‌های مختلف مبارزه با عفونت‌های ویروسی با واکنشهای RNA مداخله‌گر را باعث شدهاند. علاوه بر این، تأثیر ویروسها بر روی زنبورها توسط سایر عوامل استرسزا از جمله انگلها، تغذیه نامناسب و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی تشدید میشود. ایجاد رابطه پیچیده بین ویروسها و میزبان‌های زنبورعسل منجر به درک بهتر استراتژی‌های مدیریتی و بوم‌شناسی خواهد شد.
)